Piękny bernardyn - Ramzes, pan i władca - nie zdążyliśmy :(

Topik adopcyjny Ramzesa znajdziecie TUTAJ.

Źle się dzieje z naszym dumnym władcą, bardzo się o niego martwimy, stąd mój apel o DOM

który ofiarowałby psu na nowo zdrowie, siłę i który uspokoiłby zestresowany psi umysł...

**************************************************************************

RAMZES

Ramzes to wielki, przepiękny ok. 2-3 letni bernardyn.
Przybłąkał się we wrześniu do prywatnej firmy, gdzie niestety nie było dla niego miejsca...
Stał się naszym podopiecznym na początku października, a już 17-go przeszedł operację usunięcia guza (luźna narośl, niezłośliwa na szczęście) umiejscowionego na zewnętrznej stronie lewego biodra. Dodatkowo był bardzo wychudzony.
Obecnie stan Ramzesa jest już bardzo dobry - psisko nabrało masy, pewności siebie, o zabiegu zapomniało dawno

Ramzes potrzebuje opiekuna, który poradzi sobie z jego siłą i przekonaniem, że wolno mu wszystko

co z wielką chęcią okazuje każdemu przechodzącemu obok kojca, obszczekując go groźnie

Zdjęcia po zabiegu - psisko momentalnie niszczyło każdy kołnierz, który miał go zabezpieczyć przez wygryzieniem szwów z biodra

W listopadzie łobuz już o dawno kołnierzu zapomniał

Z upływem czasu Ramzes z kudłatego łobuza o sile spodziewanej przy psie o takich gabarytach - przeobraził się w psa na miarę noszonego imienia - na podejście do swojego kojca reagował intensywnym "pyskowaniem", i lepiej było nie ryzykować wtykania ręki między pręty

Patrząc jednak jak radziły sobie z tym dumnym władcą nasze pracownice - widać było, że potrzeba mu po prostu odpowiedniego człowieka, który będzie umiał porozumieć się ze trudnym psem - wtedy Ramzes zacząłby cieszyć się z własnego życia i domu, a przy okazji na pewno odnalazłby się jako doskonały stróż.
Przejścia związane z zabiegiem i późniejszą pielęgnacją spowodowały, że nasz twardziel nie pozwalał przy sobie manipulować i kończyło się zawsze na kagańcu na psim nosie.

Poniższe zdjęcia odnalazłam gdzieś głęboko ukryte

- autorem jest Justyna vel Czarnuszka, a wykonała je w połowie października 2008 r., na samym początku pobytu Ramzesa w naszym schronisku, jeszcze przed zabiegiem usunięcia guza.
Określiła go wtedy jako wyjątkowo silnego kudłatego.... pieszczocha. Cóż - widać po Ramzesie dokładnie jaką krzywdę psiej psychice może spowodować stresujące życie i każdy kolejny dzień spędzany w małym kojcu, zamiast przy boku swego człowieka

MałGośka napisał:

[...] 17-go przeszedł operację usunięcia guza (luźna narośl, niezłośliwa na szczęście) umiejscowionego na zewnętrznej stronie lewego biodra.

Pisząc te słowa nie spodziewałam się, że w tak krótkim czasie ogarnie nas obawa czy aby na pewno ów guz nie był wytworem złośliwym, siejącym się dalej w bernardynim ciele

Ramzes musiał zeszczupleć już w grudniu, ale jego doskonałe samopoczucie i władcza postawa oraz niechęć do robienia z nim "dziwnych" rzeczy spowodowały, że dopiero teraz, gdy zniknęła gdzieś jego żywiołowość - rzucił się momentalnie w oczy jego pogarszający się prawie z dnia na dzień stan

Może minione właśnie potężne mrozy, które dały się we znaki większości psiaków, przyspieszyły te zmiany...

Ciężko go u nas zdiagnozować

Jeśli to kolejne nowotworowe paskudztwa, to nawet nie ma co marzyć o konkretnym leczeniu w naszych warunkach...
Może jednak czyta to właśnie ktoś, kto potrafiłby zająć się naszym chorym twardzielem? Może w domowym zaciszu choróbsko przystopuje? Może głównym "przyspieszaczem" niekorzystnych objawów jest po prostu zwykły stres?

Nie przypuszczałam, że będę tęskniła za jego barytonem, którym obszczekiwał mnie zazwyczaj nie pozwalając na spoufalanie, ani tym bardzie na wykonanie zdjęcia... Dziś Ramzes owszem - wspiął się na drzwi kojca, ale tylko na chwilę, a potem cicho stał, spoglądając co chwilę smutnymi oczami

Tracąc siły Ramzes stracił też na animuszu... Zły stan nas martwi, ale jednocześnie aż trudno uwierzyć jakim przytulastym psem się staje

Nadal denerwują go inne psy, więc czujnie je obserwuje, czasami nawet poszczekując - wobec ludzi jednak staje się po prostu... przyjacielski

Widać, że potrzebuje kontaktu, pogłaskania, spędzania z nim czasu. Ponownie pozwala na zaglądanie sobie w różne miejsca.

Wygląda więc na to, że obecna chwila jest najlepszą, by na nowo Ramzesowi pokazać prawidłowe relacje z ludźmi

Kochani - rozglądajcie się pilnie za odpowiedzialnym domem dla tego bernardyniego cuda...
Gdy wyzdrowieje (wciąż w to wierzę!) - we właściwych rękach ma szanse stać się wspaniałym psim towarzyszem

Nasza schroniskowa wetka stwierdziła nużycę (wyłysienie przy oku), co jest logiczne przy takim osłabieniu organizmu. Czy to jedyna psia dolegliwość... nie jesteśmy pewni. Na razie wzmacniamy chłopaka i leczmy nużycę właśnie.
Trzymajcie kciuki - i pomóżcie szukać domku!

Otrzymalam dzisiaj wiadomośc od Edyty, że Ramzes nie zyje ! Czy to prawda?

O nie....

Jeśli to prawda to straszne, MałGośka jest teraz totalnie niedostępna (badanie bilansu), wraca do domu w środku nocy

i może to potrwać do końca tygodnia. Nie ma z nią żadnego kontaktu, więc nic pewnie o Ramzesie nie wie, dopiero jak wróci do domu będę mógł jej przekazać tę straszną wiadomość.

To, że Ramzes odszedł jest tym bardziej smutne, że miał chłopak zapewniony już ratunek u Emira (fundacja bodajże spod Warszawy).

Tak, to chyba, niestety prawda

Właśnie o tym pisała Edyta, że Emir miala go zabrać do kliniki. Podobno EMIR ma tez zabrać jakąś chorą sunię ze schroniska. Nie wiesz, jakiej biduli ma się poszczęścić? Oby tylko nie za późno.

Niestety, potwierdzam. Rozmawiałem z P. Krysią, rano kiedy dziewczyny poszły do Ramzesa z kolejną dawką leku znalazły go nie zyjącego. Cholera...

Po dłuższej przerwie czytam forum, a tutaj same smutne wieści...Okropny jest ten luty.

Cały czas miałam nadzieję, że to może jednak jakieś nieporozumienie... Ech.. nie powinno tak być...

Astra Ramzes eh miski nie powinno tak byc
[`][`][`]

Dla Ramzesa
[']

Dołączył: 26 Mar 2007

Ramzesku [*]

Ramzesie...[*]