Jak uśmiechnięta Kita własny domek znalazła :)

KITA
([link widoczny dla zalogowanych])

Kitka to kolejne podrzucone nam (na początku sierpnia) psiątko

Młodziutka - ma ok. 1-1,5 roku. Przepiękna, delikatna, posiada niesamowity wdzięk

Cudna po prostu! A ta jej kita...

Jest łagodna, bezkonfliktowa. Lgnie do ludzi - przytulak taki... Szybko też ląduje na pleckach i pokazuje "podwozie", jakby bała się skrzywdzenia

Choć na zdjęciach wydaje się być sporym psiakiem - jest jednak nieduża.

[/b]

Imię sunia ma bardzo znaczące - Kita - tym bardziej zdziwiłam się, dlaczego na zdjęciach tej kity nie ma.. W ostatnią sobotę przekonałam się jakim trudnym zadaniem jest uchwycenie owej.. kity.

Kita nie narzuca się ludziom, co nie znaczy, że się ukrywa, o nie nie.. była poprostu przy nas, obserwowała co robimy i czekała czy się nią zainteresujemy. A kiedy już MałGośka się schyliła i zawołała Kitę... zobaczyłam jak szybko ta niepozorna sunia potrafi wywijać ogonem. Wynikiem tego połowa zdjęć była do wyrzucenia z powodu braku... ogona w kadrze

Sunia chętnie rozdawała buziaki...

..ale jak tylko zainteresowanie nią zniknęło... odeszła ze smętnie zwisającym ogonkiem i spoglądała znów czy ktoś jej nie zawoła.

Okazało się, że Kitka trafiła do schroniska w ciąży... Okazałe brzucho widać na zdjęciach

Brzuszka już dzisiaj nie ma, jest za to na świecie synek kitkowy

MałGośka podczas dzisiejszych odwiedzin została zaszczycona przez Kitkę krótkim miziankiem - bo młoda mamusia po przywitaniu poleciała zaraz do swojego dzieciaczka

Maluszek już odchowany i w nowym domku

Mamusia niestety nie, ale czuje się już pewniejsza i jest szalenie radosna

Nie narzuca się nikomu - oj, nie... Przecież nie można nazwać narzucaniem wchodzenia na kolanka, podbijania ręki tak mocno, że jej głowa ląduje przypadkowo pod dłonią, ukradkowych buziaków (małpka trafia zawsze w usta!

)...

U naszej pięknej Kity bez zmian - własnego domku ani nie widać ani nic o nim nie słychać

Za to, jeszcze w grudniu, udało się jej wziąć udział w psiej awanturce - i oberwała dość poważnie - na tyle, by wylądować w naszym biurze na krótkiej rekonwalescencji...

Czy zwróciliście uwagę, przyglądając się fotkom, jaki Kita ma cudny wyraz pyszczka?

Ona najnormalniej w świecie się… uśmiecha!

Gdy tylko kucnę, by z bardziej „psiego punktu widzenia” uwieczniać na zdjęciach naszą schroniskową codzienność – zaraz mam jej głowę pod pachą

Jeśli przypadkiem spróbuję się opędzić od tego słodkiego natręta, natychmiast uśmiech z pyszczka znika, a oczy kitkowe są tak pełne wyrzutu, że momentalnie błąd naprawiam i Kitusię przytulam

I tak razem spędzamy czas: ona siedząc wtulona we mnie, z głową ułożoną na moich kolanach, a ja… próbując pracować

Ale powiem Wam szczerze… dla takich chwil warto żyć!

W tym momencie jestem całym światem dla jednego porzuconego psa… Smutne, że trwa to tak krótko

No i najważniejsze - Kitusia jest już wysterylizowana

Z okazji rocznicy zamieszkania w naszym schronisku udało mi się jakimś cudem zorganizować Kitusi najwspanialszy chyba z możliwych prezent... własny domek

Jednak tylko delikatnie "zamieszałam" swoimi paluszkami

- całość roboty spadła na barki mojej wspaniałej kumpeli Eli

To ona pewnego dnia spytała mnie "Miałabyś dla mnie jakiegoś psiaka?" - a ja o mało nie zemdlałam z wrażenia

Ela ma dwie świetne córy - 13-letnią Michalinę i 10-letnią Karolinę i może dlatego momentalnie pomyślałam o mojej ukochanej Kicie

I stało się. Cała trójka dziewczyn, zaopatrzona wcześniej przez dzielną, choć nieźle spanikowaną

Elę w pełną psią wyprawkę, nie mogła się doczekać dzisiejszego dnia. Za to Kitka - wprost przeciewnie...

Zaparła się wszystkimi czterema łapkami, pacnęła na plecki i spojrzała na mnie "chcesz to mnie ciągnij, w schronisku jest mi dobrze..."
Cóż było robić - wzięłam księżniczkę w objęcia i zapakowałam do autka. Do Działoszyna, w którym zagryzając wargi czekała już jej nowa rodzinka, miałyśmy jakieś 25 km, z których pierwsze Kitka przepłakała niesamowicie... Kolejne już tylko dmuchała mi w szyję usilnie próbując namówić do zawrócenia. Ponieważ nie posiadam radia - próbowałam śpiewać, żeby kudłatkę uspokoić, ale na jej szczęście szybko mi się repertuar skończył

Zaczęłam więc opowiadać jej jak to będzie, co ją czeka - i o dziwo: Kitka do końca podróży siedziała w miarę spokojnie

Przed domem czekały już na nas dziewczynki i po pokonaniu kolejnego biernego oporu naszej bohaterki (tak - zrobiła swoje standardowe bach na plecki) całym orszakiem podążyłyśmy do mieszkanka.

Tylko parę minut była z lekka zawstydzona, szybko jednak zaczęła zwiedzać mieszkanko, co chwilę jednak podbiegając do mnie i namawiając na powrót

Och - kąpiel dostarczyła nam nowych wrażeń, Kitka próbowała wezwać na pomoc sąsiadów, była po prostu zrozpaczona, że zmywamy z niej tak skrupulatnie zbierane zapaszki

Po kąpieli jednak stwierdziła, że w ramionach ciotki MałGośki nie ma się co kryć, bo a nóż widelec zabiorę ją ponownie do łazienki? Do tego chyba zaczynała się przyzwyczajać do tłumu pochylonego nad nią, skubiącego jej futerko i wyczesującego co się da, głaszczącego, miziającego i zagadującego

Ewidentnie poszłam w odstawkę - i szczerze mówiąc byłam z tego powodu przeszczęśliwa

Obserwowałam Kitę wtulającą się w Elę, tarzającą się po podłodze, robiącą słodkie minki, po królewsku zakładającą łapkę na łapkę, próbującą zdobyć kanapę - za każdym razem jednak lądującą ponownie na dywanie, z miną "no dobra, TYM RAZEM wygraliście"

Zostawiłam rodzinę mojej Eli z nowym członkiem rodzinki - moją/już nie moją Kitusią...

Wieczorem za to Ela zdała mi pierwszą relacyjkę:

Ela napisał:

Poszłyśmy na kompromis - Kita śpi na fotelu

Byłyśmy już kilka razy na spacerze, boi się obcych psów. Karolinka z nią pobiegała

Biega dosyć chęnie, tylko 2 albo 3 razy zaliczyła plecki

Po twoim wyjściu była trochę nerwowa, ale sądziłam, że to dlatego, że poczuła się zdezorientowana... i kulturalnie nasikała mi na wycieraczkę

Najbardziej obawiam się tego, że Kita spróbuje uciec - to niestety "skutek uboczny" tego, że psiak czuł się u nas w schronisku jak w domu...

A na zakończenie parę fotek, żeby było Wam łatwiej zwizualizować kitkowe szczęście

Panna jest po kąpieli, dlatego wygląda jak mokry mop

Gdy trochę podeschła - wypiękniała jeszcze bardziej

A na fotkach cierpliwie towarzyszy jej zapatrzona w SWOJEGO psa Karolinka

Właściwie już mamy poniedziałek i musze przyznac,że tydzien zaczął się super nowiną/
Małgoska,masz świetnych znajomych

Rozejrzyj się,może jeszcze kogos namówisz na psiaka?
Kitusiu,pilnuj nowego domku i nie waż sie nigdzie uciekać!Lepiej już być ci nie może,pamiętaj!A Ciotka Małgoska będzie cię i tak odwiedzać i przynosić ze soba znajome,schroniskowe zapaszki.Tylko poniuchasz i od razu będziesz wiedziała,co tez kumpele i kumple chca ci powiedzieć

Ale super

mam nadzieję, że w zwiąku zo bawami ucieczkowymi rodzina wie że na razie tylko na smyczy trzeba suńkę wyprowadzać i adresóweczkę sprawić.
P o w o d z e n i a

MałGośka napisał:

Najbardziej obawiam się tego, że Kita spróbuje uciec - to niestety "skutek uboczny" tego, że psiak czuł się u nas w schronisku jak w domu...

Wniosek jest oczywisty: w schronisku trzeba drastycznie zmniejszyć racje żywnościowe, ograniczać dostęp do wody, żadnego przytulania, pieszczenia, głaskania. Ogólnie rzecz biorąc - standard ogólnopolski. Psy będą od Was wyjeżdżały w skowronkach i o powrocie ani zamarzą.

Boooosko

Fotka nr. 3 jest rozbrajająco-powalająco-rozbeczająca

Dziewczynki...

MałGosia mogłaby jeszcze raz delikatnie zamieszać paluszkami i zaprosić Elę na Zwierza

Kurka! Fantastycznie ,ze Kitucha ma swój domek!

Zakochaliśmy sie w niej podczas odwiedzin w Wieluniu i nawet po cichu planowałam jakieś małe porwanie..Ech,cieszę się bardzo i nawe ostatnio mówiłam Maćkowi memu,że dwa piesiorki które sobie upatrzyliśmy {KItka i Aika}niedługo po naszych odwiedzinach znalazły domki..może przynieśliśmy im troszeczke szczęścia..

Mantis napisał:

MałGosia mogłaby jeszcze raz delikatnie zamieszać paluszkami i zaprosić Elę na Zwierza

No mieszałam, mieszałam i nic

Ela nieśmiale nas tu tylko czasami podgląda, ale przekonać się nie chce do samodzielnego postukania w klawiaturę

Zobaczcie co ja jeszcze wygrzebałam - wprawdzie za kitkowych czasów schroniskowych, ale urody małej odmówić nie można, nie?

Tak jak mała napisała - nie da się w tej mordce nie zakochać

No i tak. Wygląda na to, że znów oddałam psie cudo

zamiast sprzedać za ciężkie pieniądze, albo samej sobie wziąć i czerpać korzyści emocjonalne. Ech - człowiek caaaałe życie się uczy i wciąż jest głupi. Jak but

Kitka po niedzieli i poniedziałku spędzonymi z całą rodzinką została przez Elę "porzucona" na rzecz pracy, ale pod opieką obu jej cór. Michasia jednak nie zawsze mogła poświęcić swój czas psisku - więc większość obowiązków przejęła Karolinka, i to bez mrugnięcia okiem

Skończyło się na tym, że dziś rano Kita nawet spojrzeć nie chciała na śniadanko podtykane przez Elę

bo trzeba było leżeć obok Karoliny! Dziewczyny stały się nie rozłączne

Dziś więc - ponoć to nie podstęp

tylko własna Karolinki decyzja - najmłodsza pańcia wyemigrowała na noc z koleżanką do babci, a pieczę nad Kitą przejęła Michalina z Elą. Tiaaa..... zazdrośnice jedne

Z problemików - Kitusia panicznie boi się wystrzałów i huków, co było już dane dziewczynom zaobserwować w związku z jednym grzmotem burzowym

Ela napisał:

Właśnie miałam okazję zobaczyć panikę, jak zagrzmiało Kita była gotowa wykopać dół w podłodze. Próbowała otworzyć szafę (skąd ona wiedziała, ze za drzwiami jest szafa?) Nie wiedziała biedna gdzie się schronić...

Jednak stres burzowy minął i zostałam przez Elę powiadomiona, że "Kitka ogląda film i nie wolno jej przeszkadzać

"

Kitka oglada film?

Mam nadzieję,że odpowiedni do jej wieku?Zeby się nam dziewczynka nie zdeprawowała....