Sarah spod Sieradza - Finka już u Majki! :)

Po dwóch wspólnych tygodniach z Finką, mogę z całą pewnością powiedzieć, że Fineczka to psie cudo i to pod każdym względem

Dziewczyna sama zostaje w domu, nie robiąc problemów. Początkowo rzucała się na klamkę, a także piszczała, a teraz kładzie się na swoim posłanku i czeka cierpliwie dopóki nie wrócę.

Utyła

A to chyba jest dla mnie najważniejsze, bo wreszcie wygląda tak jak powinna, czyli nie odznaczają sie jej żeberka.

Rano budzi mnie jak potrafi, czyli wskakuje do łóżka i rozpycha sie łapkami jak może, jednocześnie liżąc mnie po wystających spod kołdry odnóżach

A i jeszcze jedno: na spacerkach nie ma człowieka, który by nie przystanął i nie pogłaskał jej po łepetynie, na szczęście już nieco wyluzowała i powoli staje sięt o możliwe.
Jednak nie zmieniło się to, że w gości panna może chodzić, ale do nas lepiej żeby nikt nie przychodził, bo wtedy jest warczenie i szczekanie. Po prostu nie jest zbyt gościnna i tyle

Wszystko cudnie, swietnie ze dochodzi do siebie i nabiera cialka, ale:

Maja napisał:

Jednak nie zmieniło się to, że w gości panna może chodzić, ale do nas lepiej żeby nikt nie przychodził, bo wtedy jest warczenie i szczekanie. Po prostu nie jest zbyt gościnna i tyle

To jest nie dopuszczalne i musisz z nią nad tym

bardzo

! popracowac bo wyobraz sobie ze jak juz calkiem ja odkarmisz i jak nabierze juz pelnej sily i pewnosci to wizyta jakiegokolwiek goscia u Ciebie moze skonczyc sie tragedia!

Blink napisał:

Maja napisał:

Jednak nie zmieniło się to, że w gości panna może chodzić, ale do nas lepiej żeby nikt nie przychodził, bo wtedy jest warczenie i szczekanie. Po prostu nie jest zbyt gościnna i tyle

To jest nie dopuszczalne i musisz z nią nad tym

bardzo

! popracowac bo wyobraz sobie ze jak juz calkiem ja odkarmisz i jak nabierze juz pelnej sily i pewnosci to wizyta jakiegokolwiek goscia u Ciebie moze skonczyc sie tragedia!

Tomasz, spokojnie. To nie wygląda aż tak źle, jak chyba to odebrałeś. Jest prawdą, że szczeka i nieco warczy jak ktoś wchodzi (ale tak chyba ma każdy pies), ale po kilku chiwlach kiedy zobaczy, że ktoś nie chce zrobić jej krzywdy jest spokojna. Także albo ja źle to w słowa ubrałam albo Tomaszku nieco źle to odebrałeś

A jeśli chodzi o pracowanie z psiną, to nauczyła się już, że ludzie na spacerach to nie jest żadne zło, daje się pogłaskać i nie ucieka od nich w popłochu. Taki mały nasz sukces już mamy na koncie. A i auta zostały oswojone i spacer przy ruchliwej ulicy też dla mnie i dla niej nie jest już katorgą.

Załapała też, że Pestki lepiej nie ruszać i pozwolić spokojnie leżeć na kanapie, a także to, że Musia to mały i złośliwy stwór, który nie da sobie w kaszę dmuchać.

Jeśli chodzi o moich rodziców, to jej ulubioną osobą (poza mną) jest ...mój tato

A dlaczego? Bo to on w kuchni dzierży ster i smakołyki psu podrzuca co jakiś czas.

I muszę przyznać, że bardzo cieszę się, że ją mam, bo przez ostatnie kilka dni, to właśnie ona trzymała mnie w pionie.

Majeczko moja, wiadomo Ci przecież ze mnie ostoja spokoju i nie tak łatwo mnie ze stoicyzmu wyprowadzic

Tak tylko rękę na pulsie staram się trzymać wiedząc, że na 100% radę sobie, dajesz świetnie. A jako, że choroba opuściła już nasze progi podtrzymuje zaproszenie i wyglądamy Ciebie i Finki w naszych skromnych acz gościnnych progach.

Blink napisał:

Majeczko moja, wiadomo Ci przecież ze mnie ostoja spokoju i nie tak łatwo mnie ze stoicyzmu wyprowadzic

.

Oboje z MałGośką takie to spokojne, zero nerwów

No ale dobrze, że czasami pojawiam się ja- nerwus i choleryk i równowaga w przyrodzie jest zachowana

Blink napisał:

A jako, że choroba opuściła już nasze progi podtrzymuje zaproszenie i wyglądamy Ciebie i Finki w naszych skromnych acz gościnnych progach.

A pewnie, że przyjdziemy, a co! Finie psie towarzystwo się przyda, tylko z moim czasem ostatnio coś krucho

Finka weekend spędzała z "dziadkami", a tam psie dziewczyny, czyli Pestka i Musia, pokazały jej, do czego psu służą łóżka

A Finka, że pojętna babka jest bardzo, szybko mi nauki psic pokazała. Oto co zastałam po powrocie z pracy

[link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]

Sądzę, że ta nauka w las nie pójdzie

Małgosiu coś mi się wydaje, że ogonki mają to w genach albo z powietrza wieluńskiego schronu. Romek bez wskazówek niczyich zajął kanapę i już mi wstyd zamieszczać takich zdjęć kiedy z trudem na niej się mieścimy.

Puk,puk,puk- Majeczko czy żyjecie?

Maja napisał:

Finka weekend spędzała z "dziadkami", a tam psie dziewczyny, czyli Pestka i Musia, pokazały jej, do czego psu służą łóżka

[...]
Sądzę, że ta nauka w las nie pójdzie

Nie tylko nie poszła, ale została udoskonalona i zmodyfikowana

Takiego mms-ka otrzymałam niedawno od Majki....

Pies zmęczony posuwa się nawet do tego, że - grzecznie, ale zdecydowanie - mości się koło gości

(zdjęcia już moje, ale z telefonu, więc mało wyraźne...)

Ale zanim przepchnęła owych gości - musiała ich powitać. Myślicie, że warcząć i szczerząc kły?....
Aaaaa tam! Finusia to po prostu ideał. Uwielbiam ją od noska po końcówkę ogonka, w tym za charakter

Cierpliwość Majki została nagrodzona - i Fina nie tylko radośnie wita znane osoby, ale i te świeżo poznane

Kilka dni wcześniej na mój widok odtańczyła taki taniec, pełen podskoków, fikołków, zrywów, i rozdawanych buziaków, że prawie się popłakałam ze szczęścia

Teraz obserwowałam nieco może mniej wylewne, ale jednak bardzo pogodne witanie wszystkich wchodzących w jej progi ludzi.

Ponieważ przybył wujek Komuna, Fina poznała w końcu nową koleżankę - Sabinkę

Saba, mimo większej ilości latek na karku (trzy kończy wkrótce

) miała ze sto razy większe fiu-bździu w głowie niż nasza bohaterka...
Jednak Finuś dzielnie się nie dawała i, praktycznie bez scysji, delikatnie pokazywała starszej kumpeli, że bawić można się fajniej niż demonstrując przewagę

Ogólnie stworzyły tak wspaniały duet, że żal było odrywać od dziewczyn oczy

Zdjęć psiemu tornadu nie dało się zrobić, więc mam tylko takie statyczne:

Poznajecie, która jest która?

I na koniec - Finlandia w całej krasie

Nowa rasa ... chow chow retriver

Małgoniu a gdzie jest nasza Majka?

Anna napisał:

Nowa rasa ... chow chow retriver

No nie?

Ale faktycznie - dziewucha ma już sporo ciałka, sierść zaczyna odrastać, ogólnie pięknieje praktycznie z dnia na dzień

Jola-Błękit napisał:

Małgoniu a gdzie jest nasza Majka?

No jak to gdzie? W łóżku z Finą obecnie

Jola-Błękit napisał:

Puk,puk,puk- Majeczko czy żyjecie?

Żyjemy Jolu, żyjemy- tylko w strasznie szybkim tempie, niestety

MałGośka napisał:

No jak to gdzie? W łóżku z Finą obecnie

Zgadza się, Finka się w moim łóżku rozgościła na dobre

Na szczęście dziewczynka nie rozkłada się jakoś wybitnie mocno, tylko śpi w nogach, więc można się spokojnie wyspać

Jeśli chodzi o finowe zabawy, to ostatnio jest to szaleństwo z Pestką

Się dziewuchy zaprzyjaźniły i odstawiają młyńce na dywanie, kanapie-wszędzie, gdzie się da

Finka otrzymała ode mnie moją starą maskotkę, która ciągle ze sobą taszczy w pysku. Nawet śpi z nią, co niezmiennie wywołuje u mnie uśmiech, bo bez myszki ani rusz, więc zdarza się, że nie raz i nie dwa w nocy budzę się z obślinioną myszką na poduszce

A jak się nią fajnie bawi-podrzuca ją, odrzuca, przynosi mi do zabawy...Nie niszczy zabawek, a to mnie cieszy, bo Musia i Pestka każdego stwora w drobny mak roznoszą, a ona nie.

No i na koniec dodam, że kocham ją mocno, Finkę oczywiście

I pozostałe moje dziewczyny również

Majeczko dobrze,że już się odnalazłaś bo niepokoją mnie takie cisze. Spodziewałam się natomiast,że już Finkę pokochałaś bo Ty wszystkie psy kochasz w locie i to bardzo mocno. A napisz jeszce jak Finki dziąsła, czy już OK?

Jolu kocham te psy, bo mam jakies inne wyjście?

A co do dziąseł, to my już o nich dawno zapomniałyśmy

Wyleczone całkowicie dziąsła służą Finlandii aż miło. Fatk, co jakiś czas sprawdzam i oglądam je, ale na szczęście sensacji nie ma. Stan dziąseł i uzębienia-bez zarzutów

Majeczko długo się zbierałam ale swojego też już pokochałam.Trzeba było mi trzech miesięcy bo to akurat jest jutro/adopcja/.
Norcia mojego też zawsze będę nosiła głęboko w sercu a Romciu mój dzielnie zajął już jego miejsce. Takie życie