Pusia - malutka, cudna, czarna sunia

Kochani, moze pare slow o Pusiaczku. To znaczy nie bezposrednio o niej, tylko:.....
Otoz dzis mamy historyczny dzien. Nasze przytulisko na ranchu, zameldowalismy, jako schronisko.
I nazywa sie:

Schronisko dla bezdomnych psow " Pusia"

Pusia byla pierwszym polskim psiakiem, ktory u mnie zamieszkal i ta nazwa schroniska ma byc jej poswiecona. Jak Wam sie podoba?

A tak oprocz tego, hm, Kuba zostal u mnie. Wyrosl na pieknego Onka, ale ludziom dalej nie wierzy. jest bardzo madry, uczy sie bardzo szybko i jest najukochanszym. Oprocz tego , mieszka jeszcze u mnie na " wiecznym" tymczasie - mala wiedzma - Pineska, pinczerowate to, pyskate, jak diabli, i kochane bardzo. Pineska, Pusia i Kubus, to mloda generacja u mnie.
Pusia , otomanka dalej jest. Choc Kubus bardzo sie stara, aby te kilogramy stracila, ale jakos nie bardzo wychodzi mu to. I jest najwiekszym pieszczochem swiata. I najukochanszym.

No wreszcie jakies wieści!A już myslalam,ze Pajunia o nas zapomniala zupelnie...

A fotki jakies będa?Bardzo bym chciała zobaczyć dorosłego Kubę

i złosliwca małego pinczerka.I oczywiście naszą otomankę kochaną Pusię.

Super,ze udało Ci się schronisko załozyć.Na pewno będzie to przytulisko z prawdziwego zdarzenia

Witam kochana Edytko

, no przed nami jeszcze daleka droga do prawdziwego schroniska. Ale zaczynamy , co prawda walka z biurokracja na pewno nam wszystkim porzadnie w kosc da, ale chcemy to wszystko zalegalizowac. Mam tam u siebie zawsze okolo 30 i wiecej psiakow, to bym chciala to tez wszystko oficjalnie prowadzic. Nowych zdjec jeszcze niestety nie mam, cyfrowka sie wyprowadzila z synem, ale na pewno niedlugo zrobie.
Ale tego malpiszona Pineske, to pokaze. mam nadzieje, ze Admin mnie nie ochrzani za zasmiecanie watku, ale to kolezanka Pusiolka, i tez do rodziny nalezy . No i tak sie dorobilam juz 6 ogonow, nawet nie wiem jak.

No małpiszon przecudny!Tylko do mizianka i przytulanka.Prześłiczna mordulka i te oczka jak guziczki,a minka taka niewinna...

No i przebrnęłam przez kolejny cudowny, dla mnie jak najbardziej nowy wątek. Stadko jest fantastyczne. Chociaż mam jedno zastrzeżenie - stanowczo za mało zdjęć ogonów. Takie śliczności należałoby dzień i noc śledzić z aparatem

. Szczególnie nie mogę doczekać się zdjęcia Kubusia, który na dzień dzisiejszy stał się już zapewne całkiem dorosłym Jakubem.
Pozdrawiam

Pajunia - gratulacje!

I życzenia wytrwałości, cierpliwości i jedynie pomyślnych wiatrów w schroniskowych żaglach, bo wiadomo przecież, że podjęłaś się niewiarygodnie wręcz trudnego zadania

Trzymam kciuki

No i faktycznie koniecznie musisz skołować jakąś cyfróweczkę, coby nam tu pokazać nie tylko otomankę pusiową, ale i resztę niemieckojęzycznego stadka

Wysłany: Czw 2:39, 06 Mar 2008

Jakoś z miesiąc temu rozmawiałam z Pajunią - u Pusi bez zmian. Znaczy... wciąż otomanka

Szczęśliwa sądząc po opowieściach jej wciąż zakochanej bez pamięci w niej pańci