Pudi - wieluński CTR odzyskał swoją dumę.

PUDI

Pudi to ok. 1,5-roczny pies w typie czarnego teriera rosyjskiego (CTR).

Przed samymi świętami wielkanocnymi robotnicy pracujący przy drodze zauważyli wielkie, kosmate, zaniedbane psisko. Wg nich pies został wyrzucony z auta, bo na to wskazywało jego zachowanie - biegał gorączkowo za samochodami, rozglądał się nerwowo, szukał kogoś/czegoś. Trzy dni psiaka dokarmiano, aż wreszcie zgłoszono nam ten fakt.

Pudi zamieszkał w schronisku w Wielki Piątek, dzień później go poznałam.
Do zdjęć wyleciała kosmata kula sfilcowanej, mocno zaniedbanej sierści, a za nią, na końcu smyczy powiewała nasza wolontariuszka

Pudi przez jedną dobę spędzoną w zamknięciu zgromadził w sobie taką ilość energii, że nie potrafił początkowo ustać spokojnie przez kilkanaście sekund. Troszkę udało się go spacyfikować pozwalając mu wspiąć się na ludzkie ramiona, dopiero dłuższy spacer Pudiego uspokoił. Okazał się psem bardzo fajnym, wręcz przytulastym - na zdjęciach widać jak szukał oparcia przy ludzkiej nodze...

Ponieważ z wolnymi kojcami u nas krucho, a i Pudi wyjątkowo źle znosił zamknięcie - ostatecznie wylądował na podwórzu schroniska, jednak ze względu na potrzebę wyrażania swego zdania w każdej psiej sprzeczce musieliśmy przywiązać go do budy

Nie jest to w jego przypadku dobra sytuacja, ale nie mamy innego wyjścia

Pudi już nie bardzo przypomina łagodnego miśka: obszczekuje groźnie każdego wchodzącego, przegania ze swego terenu psy - choć początkowo zachowywał się dużo spokojniej. Potrzebuje więc szybko domu, choćby tymczasowego, gdzie nie tylko będzie miał swobodę ruchu i możliwość zużycia młodzieńczej energii, ale gdzie ktoś zadba o jego wygląd (nie bardzo pozwala przy sobie manewrować nożyczkami, stąd wciąż nie wygląda zbyt okazale

). Opiekunowie psiska powinni umieć okiełznać niepokorny charakter, umieć przekierować odpowiednio zapędy groźnego stróża, co na pewno na początku sprawi nieco trudności. Mam wrażenie, że nikt nigdy wobec psiny nie stawiał żadnych wymagań, może nikt go też nie kochał?

Czas spędzony w schronisku nie wpłynął dobrze na psią psychikę. Pudi ma charakter godny CTR-a, więc nie da sobie "w kaszę dmuchać" - groźnie odszczekuje się psiskom biegającym dookoła niego, nie ma również zaufania do ludzi próbujących "majstrować" przy jego ciele

Z tego względu potrzebuje jak najszybciej domu i ludzi, którzy pomogą mu znów odzyskać pewność, że dotyk to nie zamach na niego, a to co się dzieje dookoła nie wymaga groźnej postawy.

Obserwując dziś jego zachowanie podczas wyprowadzania do sesji foto widziałam, że Pudi nadal potrafi cieszyć się z małych spraw - jak spacer, chwila spędzona bez łańcuchowego ograniczenia swej wolności i stada psisk konkurujących o ludzkie zainteresowanie...

Na szczęście los wobec Pudiego nie jest tak zupełnie bezlitosny - postawił bowiem na jego drodze wspaniałą osobę. Justyna sama ma w domu sunię CTR-a, nie mogła więc pozostawić naszego łobuziaka bez pomocy. Nie tylko wspomaga mnie dzielnie w szukaniu domu dla pieszczotliwie nazwanego przez siebie Pudzianka

ale i... co ja będę mówić - spójrzcie na zdjęcia!
Pudi wciąż jest przykurzony i ma nieco nieładnych kudełków, ale po kilkugodzinnej pracy Justyny i naszej pracownicy Joanny - wygląda po prostu zjawiskowo

Fakt, że na czas postrzyżyn został przytłumiony środkiem uspokajającym, ale warto było - nie tylko ma teraz większe szanse na ludzkie zainteresowanie, ale i jego skóra wreszcie odetchnęła z ulgą. Najprawdopodobniej było to pierwsze cięcie w jego życiu. Pewnie nie łatwym życiu

Powiem krótko - wiele nie mam tu do powiedzenia

więc głos oddaję AnJi. To dzięki niej, oraz przy pomocy dwóch przemiłych panów - Grzegorza i jego Taty - nasze niepokorne czarne cudo przejechało wiele kilometrów i dotarło w okolice pięknego Czaplinka, gdzie zostało przekazane w ręce pana Roberta

Wcześniej Pudi przeszedł kastrację, bo pan Robert ma u siebie sunię staruszkę.

Poniżej jeszcze zdjęcia wykonane u nas, ręką Justyny:

... oraz sms jaki dostałam jeszcze wczoraj od naszej p. Krysi, z pierwszymi wieściami z nowego domu:

Pudi dotarł. Suka go już ustawiła, a za panem Robertem chodzi i go... podskubuje

Ściskam z całych sił kciuki, bo Pudi jest trudnym psem, i będzie wymagał sporo pracy, czasu i wysiłku ze strony pana Roberta, by odzyskać czas spędzony u nas

I czekam z utęsknieniem na relację AnJi

Zatem ja również ściskam kciuki i czekam na relację.

Pudi, zachowuj się chłopaku!

Trzymam kciuki

Pudzianku nastało Twoje 5 minut...pokaz wszystkim,że O'K z Ciebie "Wieluniak"...Trzymaj się niepokorny "maluszku".

Czarnuszka napisał:

Pudzianku nastało Twoje 5 minut...pokaz wszystkim,że O'K z Ciebie "Wieluniak"...Trzymaj się niepokorny "maluszku".

Hmm... a czy ja już gdzieś wyjaśniłam, że wspominana ostatnio przeze mnie Justyna, tak mi pomocna i niezastąpiona

to właśnie zwierzowa Czarnuszka?

W minionym tygodniu Janusz dwukrotnie telefonował do pana Roberta z zapytaniem o Pudiego.
Przekazuję informacje uzyskane od Pana Roberta.
Pudi obecnie ma na imię Klif.
Jego koleżanka, również CTR, ma na imię Samba.
Pan Robert przystrzygł bez problemu Klifowi wąsy na kufce oraz grzywkę.
Miało miejsce jedno starcie Klifa z Sambą z powodu kości - Samba zjadła szybko swój przydział i rościła pretensje do klifowego

Krótkie zęboczyny zakończył Klif kąsając Sambę w pupę.
Samba większość czasu, z uwagi na wiek, spędza w domu. Z kolei Klif uwielbia biegać, a ma do dyspozycji wybieg malowniczo położony nad jeziorem. Zdarza mu się nawet przeganiać

ptactwo wodne.
Niestety, póki co, gdy Samba jest na tarasie, nie wolno Klifowi nad taras wstawić nawet mordki

, choć ponoć Klif się tym zbytnio nie przejmuje.
Klif upodobał sobie Pana Roberta i chodzi za nim wszędzie. Jedynie, gdy Pan Robert idzie na ustępstwo, wówczas Klif darowuje mu chwilę oddechu od swojej psiej persony

Klif broni domu, jak przystało na CTR i nie pozwala obcym wchodzić do domu.
Generalnie - Pan Robert jest bardzo rad z towarzystwa Klifa.

super wieści

może przekażecie nowemu właścicielowi adres forum czernyszowego może właściciel Pudiego vel Klifa będzie chciał do nas zajrzeć

adres forum znany MałGośce. Pozdrawiamy

Amonicco, podam Panu Robertowi adres czernyszowego forum, choć wygląda na to, że obecnie w miejscu zamieszkania Klifa są pewne kłopoty z netem.

W związku z tym netowym problemem otrzymaliśmy od Pana Roberta tradycyjną pocztą przesyłkę ze zdjęciami na cd:

Klif po uzupełniającym strzyżeniu - przy okazji ukłony

dla Justyny Czarnuszki

Tu razem z Córką Pana Roberta

To Samba, można by rzec - klifowa antagonistka

Samba broniąca dostępu do domu

Mama Czikita z córcią Ciapatą

Tyson

Widać, że cała zwierzęca Rodzinka Pana Roberta to brunetki i bruneci

Wygląda na spokojnego i szczęśliwego

Aż serce rośnie

Maju

też tak uważam.
Zwierzęta w Rodzinie Pana Roberta są kochane i szanowane, a to jest najważniejsze

Myślę, że któryś z Modów mógłby zmienić już tytuł topiku

Tytuł zmieniony

Ależ chłópak ma posiadłość. Super !

Szczęka mi po prostu opadła

Gdybyś AnJu mogła p.Robertowi przekazać słowa podziękowania za to co z psiskiem rodzinnie zrobili

No i jak to zwykle ja - muszę zapytać

Naprawdę Klif nie sprawia żadnych problemów?

słuchajcie az serce rosnie jak sie oglada takie rodzinne zdjecia MałGoska moge te zdjecia przekopiowac na czernyszowe forum?

wiele osob pyta o losy Pudiego:-)