Pimpuś - pudelek miniaturka - wyzdrowiał! - tymczas w Niem.

w innym kraju ...byłaby odpowiedzialność za zaniedbanie, a tak człowiek się cieszy, że pies do schroniska trafił, bo inaczej życie by stracił.

Wielkie podziękowania dla Wspaniałych Ludzi, którzy ratują polskie psy.

Mam nadzieję,że to babsko przebrzydłe,które oddało świadomie biednego tragicznie zapuszczonego ogonka nie doprowadzi do takiego stanu drugiego psa,którym także się zajmuje. Przemawia przeze mnie wielka gorycz i chęć zemsty więc myśli moje biegną w kierunku "życzeń" wobec tej baby przebrzydłej tym bardziej ,że ma dziecko dla którego podobno Pimpusia kupiła tylko chłopczyk przestał się nim BAWIĆ

i chciałabym by kiedyś...
Dziękować Bogu że znaleźli się ludzie,którzy nie wystraszyli się choroby i stanu w jakim znalazła sie ta drobinka.Z całej mocy trzymamy kciuki za zdrówko tego maleństwa.

Pimpuś chodzi wciąż w różnych ubrankach, bo marznie chłopak bardzo. Ma ich kilka, w tym jedną kapotkę z wełny... ale zdecydowanie najlepiej i najwygodniej jest mu w błękitnym sweterku po braciszku Sandry - tymczasowej opiekunki.

Super wygląda prawda?

Kilka dni temu Pimpusiowy kaszel był bardzo niepojący i wydawało się, że wszystko idzie w złym kierunku.. Po południu kaszel był tak zły, a temperatura skoczyła do 38,8.. że Pimpuś musiał pojechać do weterynarza - tam dostał antybiotyk i wszystko wskazuje na zapalenie płuc.

Teraz przez 5 dni dostaje m.in. homeopatyczne leki i antybiotyk w strzykawkach i jak pisze Sandra - robi bardzo nieszczęśliwą minę na widok strzykawki, bo przez wychudzenie i kosteczki, które ma tuż pod skórą każdy zastrzyk bardzo go boli..

Po zastrzykach - przed spaniem - czas na coś przyjemniejszego: wspólne inhalacje rumiankiem

(na samotne inhalacje Pimpuś się nie zgodził!

)

A z samego rana maść na szyjkę, ciepły koc, miód i jedzonko - bo Pimpusiowy apetyt rośnie powolutku i zaczyna być wręcz wybredny

W tej chwili z Pimpusiem jest coraz lepiej

Wręcz nabrał sił na tyle, aby w najbliższą środę pojechać do swojego własnego domku

Kciuków mam nadzieję jeszcze nie puszczacie?

No w żadnym wypadku nadal trzymamy. Pięknie wyglada w tym sweterku i nalezy mieć nadzieję,że przy takich opiekunach do świat się wszystko ustabilizuje.

Słodki kłębuszek w błekitnym sweterku. Widok zniewalający. Jak dobrze, że w porę trafił w objęcia Dobrych Ludzi.

No i jednak Pimpuś do nowego domku nie pojechał. Nie musimy jednak się o nic martwić - to była wspólna decyzja nowej rodziny i Sandry: leczenie Pimpka jest na tyle kłopotliwe i wymagające zaangażowania, że musi trafić do ludzi, którzy temu wymaganiu sprostają.

Na razie chłopak zdrowieje praktycznie z dnia na dzień, zaczął też już pokazywać różki i Sandra myśli o kastracji w celu ich przytemperowania

Różków tych znaczy, i ich posiadacza

Oto anielskie wydanie wieluńskiego cudeńka...

... oraz nieco diabelskie

choć przecież wciąż urocze

Jakie on ma nóżki

Małgoniu pewnie i lepiej,że jeszcze gdzieś tam zostanie bo on jest potwornie chudy. Teraz na tych zdjęciach to bardzo widać.

Korespondujemy z Sandrą z SABRO i między toną poważnych spraw i ustaleń ostatnio znalazłyśmy nagle takie zdanie: "Przykro mi, że macie tyle pracy i nie możecie się zrelaksować jak niektóre wieluńskie pieski

" A poniżej to...

Jednym słowem Pimpuś odzyskał święty, upragniony spokój i być może już wyzdrowiał. Amie wiadomo coś więcej na temat jego zdrówka?

Jola-Błękit napisał:

Jednym słowem Pimpuś odzyskał święty, upragniony spokój i być może już wyzdrowiał. Amie wiadomo coś więcej na temat jego zdrówka?

Tak, Pimpuś już wyzdrowiał i przybiera wciąż powolutku na wadze, jednak nadal jest bardzo wrażliwy i delikatny. W SABRO poczuł się teraz pewnie, jest nieco rozpieszczonym i coraz chętniej wyraża własne zdanie na różne tematy

Ponadto to aktywny i ruchliwy psiak. Co jakiś czas ktoś się nim interesuje, ale jak dotąd nie doszło do adopcji, więc Pimpuś dalej pracuje wspólnie z Sandrą:

Świeżutkie zdjęcie Pimpusia dostałyśmy! Widok zza biurka Sandry

:

Duzi i maly-