Murzynek Bambo... :)

MałGosiu, dzięki za

...

...
Hmmm...

, bamboszowa opowieść, ależ oczywiście

Proszę bardzo

(między Mikołajem, a Świętami życzenia powinny się szybko spełniać, co też czynię

)
Bambo II żyje sobie spokojnie jak każdy ustatkowany domownik; co nie znaczy że nudnie. Chętnie chodzi już na długie spacery których z początku się trochę obawiał (wolał szybko wracać do domu gdzie czuł się najlepiej). Na osiedlu i w dzielnicach peryferyjnych używamy smyczy zwijanej, a gdy idziemy do centrum miasta, gdzie ludzi dużo - zwykłej, Bambo II grzecznie z nich korzysta, jednak największa radość to biegać luzem. Na bieganie to idziemy do jednego z trzech parków + okoliczne pola lub jedziemy za miasto do lasku. Wystarczy odpiąć smycz i już Bambo II zatacza wielkie koła i ósemki z wielką prędkością; bardzo lubi też pagórki, naprawdę daje z siebie wszystko by jak najszybciej zdobyć wierzchołek i po chwili spadać w dół (jak się uda, będą z tego fotki).
Od niedawna u Bambo II ujawnił się instynkt terytorialny (

czy dobrze to określiłem) chodzi o to że nareszcie zaczął trochę poszczekiwać gdy domokrążcy

lub inni obcy do nas dzwonią lub pukają.
A wczoraj ku naszemu zaskoczeniu

w trakcie pieczenia pierników Bambo II zaczął intensywnie i długo węszyć przy piekarniku, a nigdy tego nie robił. Gdy pierniki już stygły nadal przy nich asystował, no i w końcu dostał pierniczka i go zjadł

, a wcześniej nigdy się nie interesował słodyczami...

...
Usterka chyba usunięta... dalsze foto...

kapelusznik napisał:

Raaaany

Normalny pies się z Bambolca robi

Uwielbia spacerki, zabawy, teraz i słodycze!

Do tego poszczekuje obrończo

Normalnie chyba wypadałoby to co najmniej uczcić

Trochę wieści od Bambo II...
Parę dni temu, gdy powróciła zima wybraliśmy się na spacer nad pobliskie zamarznięte jezioro. Badanie lodu było dużym wyzwaniem dla Bambo II, z ciekawością i wielką ostrożnością wchodził na lód, przyglądał się i próbował pogryzać. Oczywiście chodziliśmy tylko przy brzegu, bo lód był cieńki. Lubi też zjadać snieg i patrzy jakby go widział pierwszy raz

, a przecież poprzednia zima była taka ciężka, może zapomniał...
Niewesoło było tylko w Sylwestra, bardzo się bał petard i na spacery był wynoszony, drżał i nie chciał wychodzić. Niestety w naszej okolicy jest wielu barbarzyńców zabawiających się petardami

...
Trochę fotek z ostatniej jakże długiej jesieni...

Czasem jestem trochę "wilczasty"

...

Patyki już lubię...

Szkoda, znowu mi uciekły

...

kapelusznik napisał:

Wszystkie zdjęcia Bambo są fantastyczne, ale powyższe mnie zabiło. Przecież Bambo wygląda, jakby nie dotykał ziemi żadną z czterech łap!

I ten wiewiórczo nastroszony ogon!

kapelusznik napisał:

Czasem jestem trochę "wilczasty"

...

To zdjęcie bezapelacyjnie u mnie wygrało

Tak patrzę na te wszystkie zdjęcia i patrzę i czytam i patrzę i... się napatrzeć nie mogę. Tak jak MałGosia napisała - z Bambosza robi się normalny pies

I niech mu te pierniczki na zdrowie idą

Idę sobie jeszcze raz popatrzeć

(a tych barbarzyńców-petardowców to też bym chętnie...

)

Jak miło popatrzeć na szczęśliwe psisko!

!

A na "wilczastych" (czyli tych z podniesionymi uszami) zdjęciach Bambo Drugi wygląda dokładnie jak negatyw mojego pierwszego psa, Docenta. No może Docik był ciut większy... no i jak łatwo się domyślić cały biały (poza nosem oczywiście

).

Jeżeli zaś chodzi o obrzydliwych petardowców

, to chyba klątwa wszystkich mieszkańców miast

. My na szczęście mamy możliwość wywiezienia naszej Funi, na najgorszy okres, na przedmieścia, do moich rodziców, gdzie panuje sielankowa cisza i dzięki temu udaje nam się jakoś przetrwać ten, straszny dla czworonogów, czas.

Śliczne zdjęcia, szczególnie interesujące te ujęcia w ruchu. Rzeczywiście, jak pisze jnk, Bambosz unosi się w powietrzu.
W plenerach Bambo wygląda rewelacyjnie, natomiast w domu widać u niego jeszcze trochę niepewności.
Ciekawą minkę ma na tym ostatnim zdjęciu, prosił o coś czy może tak się wita ?

Ta niepewność to z powodu aparatu, jak już wcześniej wspominałem, gdy widzi patrzące oko aparatu to zaraz kombinuje gdzie można się schować. Na spacerze łatwiej go zaskoczyć, stąd zdjęcia plenerowe bardziej naturalne wychodzą. Bambo II raczej o nic nie prosi, nie jest typowym "żebrakiem", po prostu czasem podchodzi i wyciąga do góry łapki jakby chciał powiedzieć: "Tu jestem, pamiętaj o mnie"

albo "Lubię cię, fajnie być razem"

, no i rzeczywiście czasem tak się wita

.

Bambulec jest cudny na wskros

Patrzę na te fotki po raz enty, i nasuwa się jedna myśl - "Ot, żywot Bambosza Drugiego Szczęśliwego"
Kapeluszniku... dziękuję.

Kapeluszniku, cieszę się ogromnie, że tak świetnie rozumiecie się z Bambo.
Faktycznie, Bambo ma zadartą w górę kitę nawet na tym zdjęciu, gdzie wspiera się o swojego Ludzia. Ogoniasty barometr nastrojów pokazuje, że nawet w domu Bambo jest już w dobrej formie psychicznej, a jego postawa wyraża taki przekaz o którym pisałeś.
Super, że Bambo zyskał taki wspaniały dom :-)

Nooo Marek

Coraz lepiej Ci idzie "łapanie" uśmiechu bamboszowego

Ten włos rozwiany, szczęście na pysku... Cudo

Ciekawa jestem czy Bambo "jest" teraz bardziej Twój czy np. Mamy?

Czy wszystko mu jedno, byleby człek był pod łapą?

Dla Bambo II osobnikiem alfa jest moja mama i tak już pewnie pozostanie. Mama jest już na emeryturze i najwięcej przebywa z Bambo II, najczęściej daje mu jeść i czesze go. Siostrę i mnie też Bambo II bardzo lubi, ale na rozstajach drogi gdy się oddalamy od siebie zawsze pobiegnie za mamą. Ogólnie Bambo II jest bardziej ufny do kobiet niż mężczyzn, pewnie ma jakieś niedobre wspomnienia (niestety zwierzakom większość zła wyrządzają chyba mężczyźni i agresywne, rozwydrzone wyrostki

). Ale to już przeszłość, teraz jest już dobrze

. Bambo II ma po prostu swoją hierarchię ważności i mimo, że na początku to ja byłem najbardziej za nim

, nie mam do niego

żadnego żalu. Cieszę się

, że ma zapewnione u nas spokojne "dożywocie"

na które w pełni zasługuje, gdyż nie sprawia żadnych problemów.

Wysłany: Nie 21:58, 25 Mar 2007

Zima już się skończyła

ale warto sobie przypomnieć jak było

...