Jak Małgosia drogę do serca Mili znalazła :)

Ja o tym myślałam i jestem absolutnie przeciwna ogłoszeniu o złapaniu za nagrodę - jeszcze brakuje, żeby jakaś lumperia ją tak zaczęła gonić w celu wzbogacenia, żeby mała zmieniła miejsce3 pobytu. Ale może trzeba iść do szopy w więcej osób...jestem w sobotę po południu do dyspozycji - możemy się umówić na obstawienie szopy.

Anno ja tez jestem daleka od wywieszania tych ogloszen na kazdym rogu i tak jka mowisz o pozniejszym polowaniu na Mili. Chodzilo mi tylko o takie ogloszonko na tej szopie w ktorej mili byla widziana. Sadze ze nie jest to jakies uczeszczane miejsce a osoba ktora tam zaglada to pewnie albo jakas starsza pani (z gatunku dobra dusza) ktorej kazdy grosz sie przyda, bo raczej meneli ni podejzewam o zostawianie pojemnikow z zarciuszkiem i woda owszem sa menele ktorzy dokarmiaja psy ale ci z reguly poprostu rzucaja psu rzarlo badz daja go psu z reki.
Stawiam ze tu jest jakas Pani w typie Naszej P.Krysi.

Dzwoniłam przed chwilą do pana Janka. Opowiedział jak było. To już wiecie. I pomyślałam, że jakby tak oprócz pana Janka były jeszcze dwie, trzy osoby to byśmy ją złapali.

P. Janek potwierdza, Ania jak czytałam przed chwilą też o tym pomyślała.
Myślę, że trzeba jej dać trochę czasu żeby wróciła w to miejsce czyli do tej samej szopy. Dać jej czas, nie chodzić tam, pozwolić ochłonąć i przekonać się, że obcych (czyli nas) tam nie ma.

Myślimy z p. Jankiem o niedzielnym przedpołudniu. Asia, jak rozmawiałyśmy ostatnio, będzie wolna. Ania? Dasz radę? Byłaby nas czwórka. Zawsze to większe szanse.

W niedzielę rano bardzo chętnie

W niedzielę rano zawożę znajomych do Bełchatowa na narty moim samochodem więc nie mogę tego odpuścić - niestety. Myślę, że wrócę dopiero koło 17

Jak czytam wasze relacje,to mam ochote wsiąśc natychmiast,przyjechać i do upadłego szukać Mili...

Oj Mili,Mili...

Edyto: żeby to szukanie do upadłego było realne to byłyby w Zgierzu przynajmniej cztery osoby, które z radością "padłyby" choćby kilka razy..

Co oczywiście nie znaczy, że nie chciałabym Cię osobiście poznać

Myślę, że jak już Miluśkę upolujemy, okiełznamy i zalejemy morzem miłości to zrobimy wielkie zakończenie całej tej akcji w Zgierzu

Mam dziś duuużo optymizmu i wiary, że się uda.

Przyłączam się do Twojego entuzjazmu ML :-)
Musi się udać !
Tak wiele już dla Mili zrobiłaś, że wysiłek Twój i pozostałych poszukiwaczy musi przynieść plon :-)

Martwię się o Mili,bo aura coraz gorsza...Nie wiem jak u Was,ale w naszym regionie potwornie wieje,przeszywający wiatr i kurzy sniegiem okrutnie..Mam nadzieję,ze mała jest dobrze schowana...

Edyta napisał:

..Mam nadzieję,ze mała jest dobrze schowana...

Wierz mi, że ta mała ma więcej pomysłów na przetrwanie niż my wszyscy razem wzięci

W szopie wiatr nie wieje. A i stare kołdry czy temu podobne szmaty widziałam więc nie jest najgorzej. Poza tym są różnego rodzaju skrzynki, dzięki którym nie musi spać bezpośrednio na ziemi co w taką pogodę dużo znaczy.

Bardziej mnie przeraziło jej zachowanie na środku ulicy niż szalejąca śnieżno-wietrzna aura..

Dziś jej na drodze nie widziałam ani razu. A tym samym kolejne mam w głowie domysły o cóż to mogło rudej chodzić wczoraj na ulicy?

Złapiemy ją. Już niedługo. Mówcie to razem ze mną, na głos, tak często jak często o niej myślicie. A w końcu tak się stanie.

Oczywiście, ze ją złapiecie!

Nie udało się. Nie dzisiaj. Ale akcja była wyjątkowa. Trzy godziny ganialiśmy we trójkę rudą po polach, ulicy, chodnikach.. Ona jest mądrzejsza niż nam się wydaje!

Asia przyjechała o 9-ej. I zobaczyła Mili zanim zaparkowała auto. Przy ulicy koło mojego bloku!

Wysiada i dzwoni do mnie. To ja do okna. I widzę dziewczyny jak sobie stoją naprzeciw siebie w odległości ze dwóch metrów..

Asia próbuje spokojnie do niej podejść, zagaduje.. Nic z tego! Ruda pryska w osiedle. Ja kurtkę zakładam, Niania już w dzwiach, p. Janek z Asią w osiedle za rudą ruszyli!

Dogoniłam ich, przeszliśmy kilkanaście bloków. Wracamy na pola. Ani śladu.

Asia mówi, że z tego całego zaskoczenia nie pamięta czy auto zamknęła. Wraca do samochodu. I za chwilę dzwoni, że Rudzielec na ulicy! Z powrotem w pobliżu mojego bloku!

No to my z p. Jankiem w te pędy za nimi!

Zgoniła nas dookoła kościoła, zawróciła przez ulicę i na pola z powrotem.

Pan Janek mówi, że jakiemus facetowi nogawkę wąchała ale jak tylko zobaczyła Janka i Asię to zaczęła uciekać..

A to znaczy, że szuka ludzi. Ale złapać się nie da. Trzeba inaczej.

Wróciła na pola. Śnieg wysoki, zaczęła się zapadać. My z Asią byłyśmy już całkiem blisko.. przez chwilę myślałam, że zwolniła tak mocna przez ten wysoki śnieg, że bez problemu ją dopadniemy.. a ta mała spryciara tylko zobaczyła którędy na ścieżkę, wydostała się ze śniegu i poszła..

A my za nią! Wyobraźcie sobie, że prawie plątała się między nogami ludzi, którzy ścieżkami wracali z kościoła! Ona od ludzi nie ucieka! Ucieka tylko od tych, którzy ją chcą złapać!

Wpadła między zaparkowane samochody. Była ode mnie prawie na wyciągnięcie ręki!.. I z powrotem za kościół..

Zrobiliśmy ze trzy takie kółka w sumie. Ona prowadziła nas po tych samych terenach.

Wróciliśmy do domu, bo zupełnie nam zginęła z oczu. Była zmęczona, choć my z pewnością bardziej!

Wypiliśmy herbatę stojąc przy oknie i myślimy co tu dalej. Doszliśmy do wnosku, że jak nic wróciła do szopy na działkach żeby odsapnąć.

Ubraliśmy się jeszcze raz. I na działki.
Nic. Tylko kocie ślady. Mam wrażenie, że ona potafi nieźle "myśleć".. Chyba nas wyczuła..

A śnieg zaczął padać taki intensywny, że prawie nic nie było widać. Poszukiwnia z tego powodu również musiały się na dziś zakończyć.

Asia rzuciła hasło, żeby jedzonko przy śmietniku zostawiać. Blisko domu i wiadomo, że ona tu przychodzi. Tak zrobiłam. Wolowinka na przynętę została przy śmietniku.

Jedno jest pewne! Nam się podejść nie da. Uważa nas za tych, którzy ją złapią i zrobią krzywdę.

Zobaczymy co dalej. Może ten strzelec teraz ma rację bytu?

Poczytajcie, pomyślcie i podzielcie się spostrzeżeniami, ok?

Od samego początku jestem z sytuacją Mili na bieżąco i pomimo, że się nie udzielam na topiku, to każdy dzień zaczynam o zajrzenia tutaj z kciukami mocno ściśniętymi.

Nie umiem sobie nawet wyobrazić co czujesz Gosiu, kiedy codziennie wyglądasz przez okno i możesz zobaczyć rude ciałko, które właśnie biegnie, lub siedzi na środku ulicy. "Nie zobaczyć" - źle, "zobaczyć" - też nie zawsze dobrze.. Chciałabym, aby istniało jakieś cudowne zaklęcie co by wszystko się ułożyło - żebyś każdy dzień zaczynała od spojrzenia w okno w celu... sprawdzenia pogody, potem spoglądała w dół pod nogi w oczy Mili i mówiła jej: "Jest przepiękna pogoda, idziemy na długi spacerek". I za to mocno mocno ściskam kciuki i wysyłam telepatycznie pozytywne wibracje

Tak czytam Waszą pogoń ostatnią i mam wrażenie, że masz rację - Mili Was kojarzy już jako "ludzi, którzy chcą ją złapać". No a skąd biedna Mili ma wiedzieć co jej dalej zrobicie.. Co więcej - staje się to wszystko niebezpieczne. Te jej harce po ulicy

Może właśnie lepiej "brutalnie" to zakończyć zwołując pana z usypiaczem? Lepszy taki chwilowy stres niż stres całodniowy spowodowany zimnem, głodem i ludźmi co ją gonią..

Ach te psiaki nasze kochane.. takie głupotki im czasem chodzą po tych małych główkach

Dzięki Amie!
Każde słowo otuchy dodaje sił.. Muszę powiedzieć, że Asi słowa wypowiedziane na pożegnanie (przy śmietniku

) dodały mi skrzydeł.
Teraz Ty!

Chciałabym żeby już było po wszystkim. Żebyśmy mogły tylko tę pogodę.. przez okno..
Nie poddajemy się! Jeszcze nie..

Tak się na głos pozastanawiam: środek usypiający wydaje mi się jednym z bardziej skutecznych rozwiązań w tym przypadku, w tej chwili. Fakt, może nie zadziałać w momencie silnego stresu u zwierzęcia, ale czym Mili miałaby się zestresować, kiedy będzie sobie krążyła przy śmietniku wokół miłego zapaszku jedzenia? Nagłym bolesnym ukłuciem? Pewnie nie raz i nie dwa zraniła się boleśnie, coś ją smagnęło w tyłek, dziabnęło w bok, więc liczę na to, że celny jednorazowy strzał nie wywoła u niej reakcji stresowej. Środka powinno być dostatecznie dużo, żeby "padła" w miarę szybko, na terenie, który możecie obserwować z ukrycia (jak zauważy, że ją nieudolnie śledzicie dopiero wtedy może się zdenerwować, sprężyć, nie poddać usypiaczowi i - szukaj wiatru w polu!).

Oczywiście byłoby fajniej, gdyby udało się znaleźć osobę, której Mili nie poznała ze złej strony (czyli tak, jak Was

) i która będzie miała na tyle czasu i cierpliwości, żeby zaserdecznić się z rudą, capnąć ją skutecznie i odtransportować do Ciebie, ML. Zakładam jednak, że wykorzystałaś wszystkie zaprzyjaźnione osoby do poszukiwania Mili i w okolicy nie ma już odpowiednich zasobów ludzkich

. I tym sposobem wracamy do pana z bronią i nabojami usypiającymi.