Odwiedziny przyjaciół z Niemiec :)

Pamiętacie jak na nasz apel o wsparcie w poszukiwaniu surowicy zareagowały organizacje z Niemiec? Tylko dzięki nim jakoś te nasze chore i zagrożone zachorowaniem psie dzieci przetrwały

(poza biedną trójeczką słabiutkich maluszków ['] )

Największe podziękowania za to, że owe organizacje zainteresowały się małym wieluńskim schroniskiem należą się naszej Pajuni

Okazuje się , że to nie koniec niemieckiego wsparcia

Jedna z organizacji tak bardzo zaangażowała się w nasze psiska, że... dziś się zobaczymy

Zorganizowano zbiórkę różnych rzeczy - ponoć całe auto jest wypchane podarunkami dla nas!

A najważniejsze... nie będą wracać sami... Razem z nimi odjadą nasze cztery ogonki, i dwa z Polski, które dzisiaj też do nas dotrą

Najprawopodobniej nasi niemieccy przyjaciele dotrą do nas około południa

Powrót w niedzielę.

Czyli - trzymajmy kciuki, bo wszyscy się tu strasznie denerwujemy, a i niemiecka strona podobno też

Szczegóły opiszę Wam dopiero "PO" - jak to ja, pomaltretować muszę

MałGośka napisał:

... Razem z nimi odjadą nasze cztery ogonki, i dwa z Polski, które dzisiaj też do nas dotrą

...

I nie powiedziałaś co to za ogony... to już nie jest trzymanie w niepewności tylko dręczenie

... KTO BĘDZIE MIAŁ DOM

ale suuuuper tak czy siak. Wielkie podziękowania

ale wieści

ja tez chce wiedziec, ktore ogonki jada

MałGośka natychmiast proszę udzielić wyczerpujących informacji

Dziewczynki, MałGośka właśnie pognała do schroniska, bo goście przyjechali.

Nie chcemy mówić, które to ogonki, wolimy zrobić Wam niespodziankę jak już wszystko się uda.

Na razie trzymajcie MOCNO kciuki, bo naprawdę się przydadzą

Ranyyyyyyyyyyy.......ale suuuuuuuuuuuuuuuuuuper.......

.
Choć nie powiem,żeby czekanie sprawiało mi frajdę...na niczym nie mogę się skupić i wszystko z rąk mi leci( no bo jak tu coś zrobić jak się mocno kciuki trzyma)

Czekamy na relację!

A te dwa psiaki z Polski skąd pochodzą? Jakieś z dogo może?

Dobrze, że dopiero teraz wlazłam na zwierza, bo bym od jedenastej rano dostała chyba kota czekając na jakieś przecieki z wizyty.

no to rewelacyjnie

czytałam już wcześniej o przyjeździe z Niemiec w gazecie, szkoda że akurat nie mogłam dzisiaj wpaść do schroniska, jak zwykle robię to w sobotę

Czekamy na nowinki

Pajuniu

Mocno łapki

zaciskamy i na relację czekamy

Kurcaki a ja zyje w nieswiadomosci no no chyba musze sobie jakas kare zapodac dolanczam do trzymajacych mocno lapki i czekam na relacje

Litości

....może choć słówko szepniecie jak po wizycie i które szczęściarze ''zmieniły obywatelstwo''

Szantina, czarno to widzę. Goście zgodnie z planem mają wyjechać w niedzielę, a MałGośka zastrzegła, że wizytę opisze dopiero po - czyli dzisiaj możemy chyba iść spać, bo wredna MałGośka pary z gęby nie puści do jutra

.

A żebyście się nie zdziwili

Razem z naszymi ogonkami pojadą w daleki świat Frank z Bełchatowa i Mamuśka z Gliwic (nie znam jej prawdziwego imienia, tak na nią mówili).

Frank dojechał do schroniska przed moim dotarciem i powędrował od razu do naszej kuchni - więc nawet psiska nie poznałam. Ponoć sympatyczne z niego chłopię, ma 12 lat i już na niego domek czeka

(zdjęcie pochodzi ze stronki schroniska w Bełchatowie)

Mamuśkę przywiozła Agnieszka103 z dogomanii wraz z kierowniczką gliwickiego schroniska - przesympatyczną Basią

Przy okazji więc pogadałam sobie z dziewczynami - mają pod swoją opieka 340 ogonów

Zupełnie abstrakcyjna liczba...

Basia nie mogła się z psinką rozstać

Nasze "wsparcie niemieckie" to organizacja Hunde Schutz Bunt Main Kinzig eV. z miasta Linsengericht reprezentowana przez dwóch macho

- Wolfganga i Marcusa:

"Schoko" und "Meili" von den Heaven's Own M.C.

jak sami zaznaczyli

Oraz przesympatyczna Stefanie

Przyjechali autem wypchanym pod sam dach najróżniejszymi darami skrzętnie zbieranymi wśród swoich rodaków. Było to m.in. ok. 400 kg psiego jedzonka, multum kocyków, posłań (i to raczej wszystko nowe

), legowiska, smycze, obroże, różnego rodzaju preparaty, lampa czerwona dla psich chorusków, zabawki, nawet psie ubranka

I pewnie masę rzeczy, których nawet nie zdążyłam dostrzec

W porozumiewaniu się pomagał nam Andrzej, któremu rola tłumacza bardzo się spodobała, zresztą sam stwierdził, że dobrze się bawi

a goście są naprawdę wspaniali

Wizytę śledzili również przedstawiciele naszego wieluńskiego radia oraz regionalnej gazety

Wspomagały nas też dzielnie nasze niezawodne wolontariuszki, więc ogólnie zamieszanie było niesamowite - cała masa przeszczęśliwych psów, uparcie plączących się między nogami

, kupa ludzi, każdy coś mówił, robił, a to wszystko po kostki w wodzie i pod okiem przygrzewającego słoneczka

Od lewej: Andrzej-tłumacz

, reprezentantka gazety

, Wolfgang i Stefanie:

Andrzej, Stefanie, Ewa i pan z radia (jak widać

):

Marcus wypakowuje dary

(oj...trwało to masę czasu

)

A potem metodą łańcuchową dary wędrowały przez okno do kuchni (bo nawet nie mamy miejsca na bezpieczne zgromadzenie takich skarbów

)

Maluchy zajęły się zaraz "swoją" częścią darów

A Marcus dzielnie oswajał nasze potffory

Reszta relacji, tej bardziej psiej, dopiero jutro - jak usłyszę, że się wszyscy ładnie zapakowali i ruszyli w drogę (a najlepiej jakby już dotarli na miejsce, ale pewnie tyle mi nie darujecie?

)