Stella i Bemol - pozytywne skutki uzależnienia od internetu

Dziesiątki godzin spędzonych na dogomanii, łzy wylane na metamorfozach, przeglądanie stron adopcyjnych psów i stron schronisk, programy na Animal Planet o ratowaniu zwierząt ... itd. i tak powolutku. na początku z pewną nieśmiałością ....

pojawiła się w naszych głowach (właściwie w mojej - potem to już kwestia przekonania TZ, że ten wspaniały pomysł to jego

) myśl. że ma to być pies ze schroniska. Dzieci męczyły nas o psa jakieś dwa lata. W ramach "ekwiwalentów" pojawiały się w domu kolejno: chomik (czka), potem gdy już Tusię pożegnaliśmy- kanarek Fifi, 200 l akwarium, wkrótce małe akwarium (bo w dużym starsze ryby pożerały nowonarodzone - no i przecież nie można było pozwolić, żeby dzieci na to patrzyły...

), potem w ramach wyrównania sił i w imię sprawiedliwości społecznej, młodsze latorośle wywalczyły sobie wielką klatkę i parę papug, Rozelli białolicych - Huberta i Klarę. Niestety po miesiącu pożegnaliśmy samiczkę

. Czas płynął a ekwiwalenty mało dały ... sama to czułam, rybek i ptaków raczej się nie da poprzytulać... No i w końcu ... pojawiła się w domu psica, nazwana Stellą. Później napiszę trochę dokładniej o tym radosnym wydarzeniu, ale jeszcze bilans stada - małe akwarium uległo rozszczelnieniu, na szczęście bez zalania sąsiadów

, a ubiegłego lata pożegnaliśmy kanarka

. Stan aktualny stada jest więc taki:
pies - sztuk 1
papuga - sztuk 1
akwarium - sztuk 1, ile w 200 l jest mieszkańców nawet nie próbuję liczyć.
I trzeba było brać od razu psa - byłoby mniej roboty

A teraz to ...

O dziwo ... w tym samym czasie, gdy my szykowaliśmy się do adopcji, moja mama stwierdziła, że jeszcze jednego psa zdąży wychować i zażyczyła sobie jakiegoś porzuconego biedaka ... To było dla mnie zaskoczeniem - bo nie chciała już więcej żadnych zwierząt (Kilka lat temu rodzice pożegnali ONkowatego Graffiego, trzeba było podjąć decyzję o eutanazji z powodu raka wątroby (miał 10 lat) Bardzo to wszyscy przeżyliśmy

, a koty leczone, kastrowane ciągle gdzieś przepadały ...)

I tak - przeglądając strony schroniskowe wybór padł na kundelka z łódzkiego schroniska. W dzień wyjazdu do schroniska próbowałam uzyskać informację, czy pies jeszcze tam jest, ale nie mieli czasu ze mną rozmawiać.

Na wszelki wypadek spisałam numery innych małych psów i pojechaliśmy. Odchorowałyśmy ten pobyt, oj tak, serce nam chciało pęknąć - a uratować można było tylko jednego

I teraz chciałam Wam pokazać jak wyglądał Ciapuś-Bemol jeszcze w schronisku, ale nie pokażę, bo co prawda znalazłam w necie instrukcję wstawiania zdjęć, ale wykorzystam ją jutro, przy pomocy wyspanej głowy ...

Tak wyglądał Ciapuś, zwany obecnie Bemolem - jeszcze w schronisku ...

Zdjęcie pochodzi ze strony schroniska. Ciapuś miał ok. 2 lat, zdominowany przez inne psy, przebywał w małej zagródce, w jednej budzie z 5 innymi towarzyszami niedoli.

Gdy go zabieraliśmy 8 kwietnia 2008 roku kulał na tylną łapkę. Dostał od wetki schroniskowej Pyralgin domięśniowo i szczepienie p/wściekliźnie i .... zaczął nowy etap życia...

1. Pierwsze chwile poza schroniskiem
2. W drodze do domu
3. Po drodze zapoznanie z dalszą rodzinką

A tu już 2 tygodnie po adopcji ...

Potem jeszcze dłuuuugie leczenie zapalenia przyzębia i zabieg usunięcia kamienia nazębnego i już pies promieniował szczęściem - o tak ...

Alez ten Ciapuś jest śliczny

, a i szczęśliwy chłopina jest - to widać

A kiedy Bemol się zadomawiał - to my szykowaliśmy się do przyjęcia pod swój dach naszego psiaka. Początkowo miał to być czekoladowy spaniel (później okazało się, że to płochacz niemiecki) o imieniu Jacobs ze zgierskiego Medoru, ale sytuacja się komplikowała. W skrócie można to ująć tak: my się psem interesowaliśmy, byliśmy go obejrzeć, chcieliśmy zostawić nasze dane, ale kazano nam czekać aż będzie się nadawał do adopcji, bo czekała go kolejna skomplikowana operacja ... w międzyczasie wydano psa innej rodzinie. Wysmarowałam list, bo się 'lekko zdenerwowałam"

i potem kilka razy dziennie dostawaliśmy zdjęcia nowoprzybyłych do Medoru psiaków. A że po zauroczeniu Jacobsem byliśmy skłonni dać dom tylko spanielowi - to pewnego dnia dotarł do nas taki oto obrazek:

No i zakochałam się na amen

Ruda dojechała do schroniska we wtorek, w środę miała sterylkę, a w piątek 2 maja 2008 roku, po południu mogliśmy zabrać ją do domu

Dodam jeszcze, że poprzedniego dnia dane nam było poznać MałGośkę i Blinka, więc strasznie nabuzowani szczęściem byliśmy ...

Tak wyglądały ostatnie chwile w schronisku ok. rocznej Rudej, nazwanej przeze mnie Stellą (potem się okazało, że ciotce naszego przyjaciela przy chrzcie dano to piękne imię ...

)

A to następnego dnia po adopcji, na zielonej trawce - w posiadłości Bemola

No i nareszcie już po zdjęciu szwów i po kąpieli

i w pełnej krasie, po wycięciu kołtunów ...

ciąg dalszy pewnie nastąpi ...

Oba psiaki są przepiekne. Osobiscie uwielbiam cocerspaniele.

Ale pieknoty i jaka metamorfoza po przybyciu do domku Stella superrrrr

Maja, Blink, Geba ... pięknie dziękujemy

"Podglądaczom" też dziękujemy

My tez widzieliśmy i serdecznie pozdrawiamy.