Owsik - Vegas ;-)

No dobra, no... Trochę się wytłumaczyłaś. Ja nie pracuję, to mam czas klepać w klawiaturę i marudzić na potęgę

.

no właśnie ja też nie pracuję od 2,5 miesiąca (nad czym bardzo boleję

) i bardzo intensywnie poszukuję pracy - stąd brak czasu na przyjemności

Apla Super psiaki fotki jeszcze lepsze a patent z koszem rewelacja

czlowiek patrzac na swoje zwierzaki dopiero sie dowiaduje jakie one moga byc tworcze

Tiiiaaa.... Geba, ja biorąc Vegasa nie miałam pojęcia o zdolnościach twórczych (bądź nie - twórczych) psów - szczególnie młodych psów. Dodam tylko, że Vegi był moim pierwszym psiakiem (był - bo teraz ma szczęście x2

) i nie miałm zielonego pojęcia o zachowaniach a tym bardziej o wychowaniu psa.

ps. sorki za podwójnego posta powyżej, coś mi się pozajączkowało i nie mogę go usunąć

apla napisał:

ps. sorki za podwójnego posta powyżej, coś mi się pozajączkowało i nie mogę go usunąć

Już odzajączkowałam i śladu po podwójnym nie ma

A to zdjęcie:

mnie rozkłada - widać na nim jakie to podrostki

Całość jeszcze z lekka nieproporcjonalna, niby już duże psy a takie jednak dzieciory...

(Supeł nieźle się zawstydził, jak mu powiedziałam, że wśród swych genialnych ponoc pomysłów nie wpadł na taki prosty - z koszem...

)

Dzięki Małgosiu!!

No faktycznie na tym zdjęciu wyglądają jeszcze tak śmiesznie, ale wtedy mieli dopiero 4 m-ce (Vegi) i 3 m-ce (Amon).

Noooo... ten pomysł z koszem, to się ciągnie za Vegim niczym smród po gaciach

Ciągle jest mu "wypominany" i opowiadany coraz to nowym znajomym... ale Vegas powiedział, że nie zamierza się tym przejmować

Apla, w kwestii pracy zazdroszczę Ci zapału i determinacji. Ja nie szukam pracy, ja czekam, aż praca znajdzie mnie

. Ale nie polecam Ci tego rozwiązania, bo czekam tak już trzy lata

.

Na zdjęciu Vegi wygląda rzeczywiście, jak totalny szczenior, natomiast dog nie dość, że szczeniakowato niedopasowany wielkością ciałka do objętości skóry, to jeszcze ma kapitalną minę przygłupa

.

taaaa, ta mina totalnego przygłupa została mu do dziś...

na dowód zdjęcia z tegorocznego wspólnego pobytu nad morzem:

I jeszcze kilka zdjęć młodego w wieku 3 miesięcy:

Z cyklu "kaban pastowany":

Z cyklu "jestem słodki, nieprawdaż?"

Z moim bratem - Fabiankiem (Fabian miał wtedy 5 latek)

I znów z Fabianem - Vegi miał rok, a Fabian 6 lat:

U mojej kuzynki z nieodżałowanym Moruskiem (odeszło chłopisko za TM...). Morus go wychował po psiejsku, nauczyl go wielu, wielu zachowań...

Dzikie harce z Amonem o minie totalnego przygłupa

No i z Vitusią. W kilka dni po tym, jak sucz u nas zamieszkała. Wychodzę razu któregoś rano z sypialni i co widzę...

Przyłapani na gorącym uczynku w pokoju gościnnym:

Pierwsze, niepewne zabawy z Vitą:

Łoooo matkoooo,ale vegas miał uszyyy

A głupawe minki i"udawanie Niemca" to już genetycznie wrodzone u owczarków..Na zdjęciu z Vitusią widac wyraźnie"przecież mnie tu wcale nie ma!"

Obaj mają nieprzeciętne te uszydła - Vegas sztywne "netoperki", a Amon..hmm..żyjące własnym życiem

Umknęło mi czy cóś..? Ale ja nie wiem czemu jakiś "Owsik" jest w tytule topiku...

Apla, tylko pastujesz? Bo na trzecim zdjęciu wygląda jak wyfroterowany

A mówiąc poważnie... piękne masz psiule,

nawet z głupawymi minami

Jeszcze bedzie o tym, jaki to Owsik.... cierpliwości!!

Mantis, ja tylko pasuje, froteruje sie sam - po kanapach tudziez panelach

poszukam jeszcze takich pastowanych Vegasów na zdjeciach i Wam pokaze

Nie będę orginalna: uchole odjazdowe! ON-ki nie są moją miłością (wybaczcie, dziewczęta, bo Dżeki już mi wybaczył), ale uszydła-straszydła u szczeniaków powalają, fakt

. Za to uszy Amona... hmmm... mam wrażenie, jakby się odrywały od głowy i frunęły gdzieś w przestworza. Ja bym jednak nie ryzykowała i na spacery zakładała mu czapkę-pilotkę.

cd nastąpił...

Przespałem całe późne popołudnie, dostałem amciu, zanim wyniesli mnie na podwórko narobiłem w całym pokoju i słodko ułożyłem się do nocnego spoczynku... Brakowało mamusi i braciszka, ale ta moja nowa mamuska zabrała mnie do łóżeczka i razem z tym nowym pańciem poprzytulali, wymiziali i utulili do spania.

W nocy tak mi sie zachciało siusiu i coś grubszego, ale nie chciałem ich budzić i sam sobie poradziłem w drugim pokoju, a co

taki sprytny jestem

rano ta nowa pańcia wstała do pracy i pierwsze co zrobiła, to wlazła w moje siuski - no, moge ją zrozumieć, bo była tak wczesna godzina i okna pozasłaniane, ze miała prawo nie zauważyć, jaką wspaniałą niespodziankę jej przygotowałem

... tylko nie wiem, dlaczego wcale sie nie ucieszyła, dlaczego nie pochwaliła, ze taki madry jestem

ale cóż... wybaczyłem jej ten brak euforii, wszakże skąd mogła wiedzieć, ze szczeniaki mogą robić tak wspaniałe niespodzianki - w końcu byłem ten pierwszy...

Przez pierwsze kilka dni wołali do mnie "ej ty", bo nie mogli się zdecydować, jakie imię mi wybrać - różne propozycje padały - Shadow, Diablo, Forest (pancia koniecznie tak chciała, ale pan sie zbuntował, ze Forest Gump, jakiś mało rozgarnięty i wogóle...) no i po tych kilku dniach "stanęło" na Vegasku.

Na początku byłem małym, słodkim szczeniolkiem, byłem spokojny, grzeczny i różne takie - w końcu nie wypadało od poczatku pokazać, jakie piękne różki wyrastają za jeszcze wtedy kalpniętymi uszkami...

I w takiej sielskiej atmosferze minęły pierwsze dwa tygodnie w nowym domku. W tak zwanym międzyczasie ten mój nowy pan gdzies pojechał i nie było go dosyć długo - aż do poźnej jesieni (pokazywał sie raz na 2-3 tygodnie przez pare dni i znowu znikał).

Ale po mniej więcej 2 tygodniach postanowiłem zaprezentować się z tej lepszej, twórczej strony...
Zacząłem od przesadzania kwiatków - doniczki mi sie nie podobały, ziemia jakaś "przechodzona"... ehhh, ale ona znowu mnie nie doceniła - poustawiała wszystkie kwiaty na tych wysokich parapetach.

W którąś niedzielę pańcia zaczęła przebąkiwać, ze musimy ładnie posprzatać, bo po pracy w poniedziałek przyjeżdża do nas ciocia esta (ta od Amona, tylko jeszcze wtedy go nie miała) i zostaje do wtorku. Zaczeła sprzatać, wszystko porobiła i poszła...
Według mojego mniemania było nadal brudno i postanowiłem pod jej nieobecność poprawić to i owo...

Wyniosłem proszek z przedpokoju, rozsypałem go po wykładzinach i dywanach, chciałem polać wodą z kranu i wyprać dywany, ale nie mogłem sięgnąć, więc ściągnąłem ze stołu obrus, a z nim wazon z różami i w taki oto sposób sobie poradziłem z praniem dywanow (przy okazji przebrałem róże - te płatki, które według mnie nie były pierwszej świeżości - powyrywałem), potem chciałem nadać ładny zapach dywanom i postanowiłem powcierać w nie truskawki...potem chciałem umyć łapki (mydłem), jakoś udało mi się to mydło ściągnąć, ale z dostępem do wody dalej krucho, więc ze złości zjadłem kawałek tegoż mydła.

I pomyślcie, ze te wszystkie generalne porzadki wykonałem TYLKO w 45 minut - niezły byłem, nie

Tylko ona znowu sie nie ucieszyła... i było

i weź tu takiej dogodź... a tak sie starałem...

cdn...

I tak płynęły dni, jeden po drugim... raz większe porządki robiłem w domku, jak mniejsze... ale zawsze cos miłego pańci swojej naszykowałem...

Raz nawet chciałem rozpalić w piecu od centralnego, ale cos mi nie poszło...
Jak centralne, to wiadomo, ze duzo kaloryferów, jak duzo kalorferów, to wiadomo, ze trzeba dużo ciepła, a jak dużo ciepła, no to duzo węgla. Obok pieca w przedpokoju stał cały worek węgla, więc przytomnie postanowiłem wrzucić cały ten węgiel do pieca, ale co ja złapałem za worek, to z niego sypało sie na chodnik, a do pieca jakoś nic... (tak na marginesie dodam, ze ten mój potwór - Vegas miał wtedy niecałe 5 miesięcy i poradził sobie z wysypaniem - co do sztuki - 50 kg węgla... jak on to zrobił, tego do dziś nie wiem...

)

pewnego pieknego dnia pani przyszła do domku i mówi do mnie, ze z koncem wrzesnia przeprowadzimy sie do SWOJEGO WŁASNEGO mieszkanka, że juz nie bede musiał palic w piecu, ze bedziemy mieli super tereny spacerowe, poznam nowych kumli i rozne takie... nawet sie ucieszyłem, bo tutaj nie miałem za bardzo sie z kim bawic - wprawdzie były 2 psy i jeden kot, ale jeden pies był niemiłosiernie zapchlony i pani nie pozwalała sie z nim bawic, drugi mnie przeganiał zmiesjcanamiejsce, a kota sie bałem, bo mnie trzepnął po nosie, jak byłem malutki...

I tak oto rozpoczął sie nowy, osiedlowy okres w moim życiu