Gutek, kocury i ja

Zatem czekamy...

jestem, po znieczuleniu nie dziala mi pol twarzy, stan ogolny zadowalajacy

Brawo...komunikujesz się ze światem - to już jakiś sukces

Martusia napisał:

jestem, po znieczuleniu nie dziala mi pol twarzy, stan ogolny zadowalajacy

Znaczy żyjesz

Tylko JAK Ty piszesz bez oczu?

Jak to jak Martusia pisze??Metodą bezwzrokową(cholercia ja się tego nigdy nauczyć nie mogłam)

To juz do przodu

Cały dzien tu zagladałam i czekałam na dobre wieści.I są dobre!Trzymaj się!

nie mam w domu netu i nie mogłam sprawdzić jaki poszła operacja
a teraz jak już wiem to życzę szybkiego powrotu do zdrowia i połowy twarzy do czucia

Martusia kciuki zaciskalam caly dzien mocno bo z doskoku mialam necik teraz widze ze juz po i ma byc tylko dobrze

Ja jedno oko mialam krojone. Na drugim polegam już od roku wyłącznie, więc pisanie trudne nie jest. Gorzej, że zbolały lep leci i chce popukiwać w stół. Ała.

Bidulka, trzymaj się. Ważne, że już po.

A na to krojone oko nie widzisz nic kompletnie? Bo ja mam silny astygmatyzm i prawym widzę wszystko ok, a lewym tylko mgliste zarysy.

Mam taki nawał pracy, że dopiero teraz "wlazłam" na forum... Cieszę sie, że już po

Życzę Ci szykiego powrotu do zdrówka

Uff, to dobrze, że już dobrze

Martusia, a może potrzebujesz papugę na ramię, czerwona chustę na głowę i drewnianą nogę

Aska dzieki, demonicznym piratem już byłam dwa lata temu w Sylwka jak sie uchlałam martini. Jnkk u mnie to jest tak że na prawym mam +16,5 dioptrii a lewym - to to po operacji na razie widzę białość. a cały ubiegły rok widziałam kolory i światło.

Ups! To widzę, że przy Tobie mam wzrok jak brzytwa!

Z rzeczy śmiesznych: byłam ponad rok temu u okulisty, bo cała rodzina mnie goniła do niego (w dzieciństwie nosiłam okulary, ale bolała mnie od nich głowa i jak tylko zaczęłam sama stanowić o sobie, okulary poszły w kąt, potem się dowiedziałam, że były za mocne - stąd te bóle głowy). Więc siedzę u tego lekarza specjalisty, czytam te wszystkie tablice z literkami, cyferkami i różne takie i w końcu pani doktor mówi: w tym lepszym ma pani małą krótkowzroczność, ale w pani wieku to już normalne (mam 36 lat, czyli rok temu miałam 35 - chyba powinnam zacząć myśleć o wygodnej trumnie), a w tym słabszym wada jest tak duża, że żadne okulary i tak pani nie pomogą - szkło będzie tak silne, że i tak nie będzie go pani chciała używać, a poprawa widzenia będzie znikoma.

I tak oto okularów mi nie przepisano. Boję się iść po raz kolejny, bo się dowiem, że w moim wieku powinnam już być ślepa, jak kret i to dziw nad dziwy, że nie jestem.